Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

To boldly go where few have gone before





Ένα υπέροχο ταξίδι ξεκίνησε πέρσυ (Ιαν. 2019) τέτοια εποχή, ανεξαρτήτως της κατάληξης που θα είχε ή θα έχει.
Προκαταβολίκα δεν μπορούσα να γνωρίζω αν θα έφτανε καν να με πάει κάπου, να διαλύσει την ομίχλη που σκέπαζε το μονοπάτι όπου θα έκανα το επόμενο βήμα μου.
Τότε είχα ήδη ξεκινήσει το νέο μυθιστόρημά μου(το 4ο) και είχα αρχίσει να ψάχνω εκδότη για αυτό που είχα ήδη τελειώσει. Όμως καιρό τώρα προσδοκούσα να βγω έξω από την Ελληνική πραγματικότητα, χωρίς όμως να είναι εύκολο να αποδώσω το λογοτεχνικό μου ύφος σε ξένη γλώσσα.  Τότε μου ήρθε μια, "παρόλογη" σκέφτηκα στην αρχή, ιδέα. Να αποδώσω κάτι δικό μου σε σενάριο.  Το "τι" ήταν εύκολο. Είχα φτιάξει γύρω μου συνεχείς καθημερινές υπενθυμήσεις -desktop, password κ.ο.κ - ότι κάνω κάτι πρέπει να κάνω ώστε το "Στις πύλες του Άδη" να ανοίξει πανιά για άλλες θάλασσες.


Με την μικρή εμπειρία απο τα 3d animation ταινιάκια μου και δυνατό αέρα μια παράτολμη ελπίδα ξεκίνησα να γράφω, και παράλληλα να διαβάζω, να διαβάζω πολύ. Τεχνικές ανάπτυξης πλοκής, χαρακτήρων, πράξεις, κορυφώσεις... τελειωμό δεν είχε. Δεν έχει τέλος η γνώση άλλωστε.

Ω! τι πλάνη, ότι θα είναι πιο εύκολο από το μυθιστόρημα. Τα Αγγλικά μου είναι επαρκή αλλά αυτός ο Ωκεανός μεγάλος και ανεξερεύνητος με ξαφνικά ρεύματα και καταιγίδες που σε πάνε πότε από δω και πότε από κει.

Δέκα μήνες πέρασαν με κατάρτιση, ανάπτυξη και επανασχεδιασμούς - παράλληλα με τη δουλειά μου - ώστε ν α σιγουρευτώ ότι μπορούσα να προσεγγίσω με κάποια ασφάλεια λιμάνια /  διαγωνισμούς να μετρηθώ με τα άλλα πλοία που ταξίδευαν αυτής της τέχνης τις θάλασσες. Ομολογώ ότι έτρεφα ελπίδες, αλλά πεσιμιστικά και πεισματάρικα τις έθαβα μέσα μου βαθιά, ώστε να περιορίσω την, κατά πάσα πιθανότητα, απογοήτευση μιας αποτυχίας. Κι όμως...

Κόντρα σε κάθε - δικό μου - ενδοιασμό και πραγματιστικό φόβο, το πρώτο λιμάνι μου φώτισε ένα λαμπρό μονοπάτι να συνεχίσω.

Finalist, στον διεθνή Ρωσσικό διαγωνισμό της Μόσχας EURASIA International Monthly Film Festival, Moscow, Russia τον Δεκέμβριο. Τι ανείπωτη και ταυτόχρονα ανέλπιστη χαρά. Δικαίωση. Δικαίωση για την σκληρή δουλειά για την εκκίνηση ενός ταξιδιού που φαινόταν αδύνατο.

Είναι μόνο η αρχή... και η αρχή είναι το ήμισι του παντός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου