*English version bellow
handyman and science ή πως η πατέντα και η επιστήμη βοηθάνε να λύσεις προβλήματα της καθημερινότητας... να πιάνουν λίγο και τα χέρια, επίσης, όπως έλεγε ο πατέρας μου, "
Από μια βλάβη στο ψυγείο που είχα είχα σταματήσει να λειτουργώ την παροχή νερού προς το ψυγείο εδώ και 12-13 χρόνια. Βλέποντας όμως, 4 άτομα στην οικογένεια, πόσο συχνά ανοιγόκλεινε ο καθένας το ψυγείο για να πιει κρύο νερό και αυτό γίνεται για έξη περίπου μήνες. Και πόσα μπουκάλια νερό έχουμε πια μέσα στη συντήρηση που παιδεύεται το ψυγείο να κρυώσει με τόσα ανοιγοκλεισίματα. Που αδειάζουν συνεχώς και θέλουν γέμισμα. Πολλή κατανάλωση και πολλή ταλαιπώρια.
Αποφάσισα λοιπόν να θέσω την παροχή σε λειτουργία ξανά. Όμως ο σωλήνας τόσα χρόνια σε αχρηστία τι μπορεί να είχε μαζέψει;
Έψαξα και βρήκα τρόπο καθαρισμού.
Βήμα 1. Παροχή ζεστού νερού για τουλάχιστον μισή ώρα ώστε να σκοτώσει ότι μπορεί, να διαλύσει ή να μαλακώσει τη μάκα αν υπάρχει. Και να εξασθενίσει την μεμβράνη βλαβερών μικροοργανισμών.
Βήμα 2. Διοχέτευση χλωριούχου μείγματος, 5 ml χλωρίνη ανά 1 λίτρο νερό και παραμονή στο σωλήνα για μισή με μία ώρα ώστε να σκοτώσει τους μικροοργανισμούς και τυχόν μούχλα(που δεν υπήρχε).
Βήμα 3. Ξέπλημα με καθαρό νερό για μία ώρα τουλάχιστον ώστε να φύγει το χλώριο.
Βήμα 4. Σύνδεση και επαναφορά του κυκλώματος σε λειτουργία
Η μεθοδολογία αυτή που δουλεύω 35+ χρόνια ως προγραμματιστής. Η πιο αρχαία μαθηματική σκέψη.Ο αλγόριθμος. Σχεδιασμός κάθε βήματος με IF THEN ELSE για να λύσει τυχόν προβλήματα. Και στοιχειώδης γνώσεις φυσικής Λυκείου για να τις εφαρμόσεις. Συνδυασμένα με το φαντασιακό οραματίζεσαι τη λύση και την εφαρμόζεις.
Κοίταξα πολύ προσεκτικά την υπάρχουσα εγκατάσταση και πέρασα μια μέρα σκεπτόμενος τη λύση. Σχεδιάζοντας τα βήματα. Υπολογίζοντας τι υδραυλικά εξαρτήματα έχω στο σπίτι από άλλες δουλειές (πάντα κρατάω ό,τι δουλεύει). Τι χρειάζεται να αγοράσω.
Μετά φαντάστηκα όλες τις κινήσεις μία προς μία για να τις εκτελέσω. Και έτσι έπραξα.
Αγόρασα μια μικρή βάνα 6 ευρώ. Ένα αλφαδοσωλήνα 6 μέτρα 5 ευρώ. Δεν βρήκα τάπα για 1/4 της ίντσας και πήγα σε ELSE κατάσταση που αποδείχτηκε πιο βολική.
Ανέβηκα στην ταράτσα και έκλεισα την επιστροφή του ηλιακού. Άνοιξα το ζεστό νερό να αδειάσει ο σωλήνας και έκλεισα την παροχή από τον τοίχο προς τη βρύση.
Έλυσα την παροχή προς το ψυγείο. Έλυσα την παροχή ζεστού νερού προς τη βρύση και τα συνέδεσα μεταξύ τους με έναν αντάπτορα (κομπιουτερίστικος όρος) αρσενικό αρσενικό. Τώρα αν άνοιγα τις βάνες θα έτρεχε ζεστό νερό στον σωλήνα. Αλλά που θα πήγαινε;
Η λύση ήταν ένας αλφαδοσωλήνας που έμπαινε στον μικρό σωλήνα παροχής του ψυγείου από την άλλη μεριά όταν θερμαινόταν με πιστολάκι. Με δύο tire ups εξασφάλιζα να μην έχει διαρροή. Ο σωλήνας γύριζε πίσω στον νεροχύτη ώστε να αποβάλλει το ζεστό νερό εκεί και να είναι απρόσκοπτη η παροχή του. Αυτό που σκεφτόμουν όμως ήταν αν ο σωλήνας θα αντέξει την θερμοκρασία των 60 βαθμών C και την ζέστη πάνω στον χαλκό ή θα διασταλέι και διαλυθεί μετά από λίγη ώρα. Τι να κάνω;
Έβαλα την έξοδο του σωλήνα μέσα σε λεκάνη με κρύο νερό και παγοκύστες (υπερβολικές οι παγοκύστε αλλά ασφαλές... better safe than sorry). Δούλεψε τέλεια. Και έμεινε μια ωρίτσα να ζεσταίνει τον σωλήνα και να σκοτώνει μικρόβια.... ή τουλάχιστον να τα αποδυναμώνει για τον δεύτερο γύρο.
Αφού πέρασε η ώρα έκλεισα την παροχή ζεστού νερού. Έλυσα τη σύνδεση και επανέφερα το ζεστό στη βρύση. Το δοκίμασα (πάντα unitest και debug) και δούλευε μια χαρά. Τώρα έπρεπε να περάσω το χλωριούχο διάλυμα και να το αφήσω στο σωλήνα να δράσει. Οκ. Είχα στο μυαλό μου μια κατάσταση όπως όταν βγάζεις βενζίνη από ντεπόζιτο.
Αν έβαζα πάνω στον πάγκο της κουζίνας ένα τετράλιτρο δοχείο με το διάλυμα θα ήταν ψηλότερα από την άκρη του σωλήνα στο άλλο άκρο και σύμφωνα με την αρχή συγκοινωνούντων δοχείων το νερό θα προσπαθούσε να ισορροπήσει τις δύο στάθμες και θα έτρεχε μέχρι τουλάχιστον να θεωρήσω ότι γέμισε ο σωλήνας. Κάπως έτσι έρχεται και το νερό σπίτια μας.
Όμως δεν ήθελα να ρουφήξω χλωριούχο διάλυμα και έπρεπε να βρώ έναν τρόπο να συνδέσω το μπιτονάκι με το χλώριο στην παροχή. Από την άλλη μεριά μάζεψα τον αλφαδοσωλήνα σε μια λεκάνη στο πάτωμα.
Η λύση που είχα φανταστεί και θα εξυπηρετούσε δύο σκοπούς ήταν να βάλω στην παροχή που είχε μείνει ελεύθερη μία βάνα. Την βάνα θα την είχα κλειστή. Έβαλα στην άκρη της βάνας έναν σωλήνα μπακλονιού με τους συνδετήρες που έχω στο μπαλκόνι έτσι και αλλιώς κα τον μέτρησα να μπαίνει μέχρι τον πάτο του δοχείου και τον έκοψα.
Το ωραίο μέρος τώρα. (κρίμα που δεν έβγαλα βίντεο αλλά ήθελα να τελειώνω... ήταν αργά πια). Με ένα χωνάκι γέμισα τον σωλήνα με νερό βρύσης που σταμάταγε στην κλειστή βάνα κάτω. Την πάνω μεριά την έβαλα μέσα στο μπιτώνι ως κάτω κάτω και άνοιξα την βάνα. Το αποτέλεσμα ήταν το νερό μέσα στο λάστιχο να τρέξει προς τα κάτω παρασύροντας το νερό στο μπιτόνι και με την αρχή των συγοινωνούντων δοχείων να αρχίσει ροή και το μπιτόνι να αδειάζει.
Μόλις έφτασε σχεδόν στο 1/5 του δοχείου έκλεισα τη βάνα. Η ροή στο σωλήνα σταματησε, Τσάκισα τον αλφαδοσωλήνα και έδεσα την τσάκιση με tire up και το άφησα μια ωρίτσα βλέποντας την σειρά the fall of house of Usher σε σκηνοθεσί Mike Flanagan (Ό,τι έχει βγάλει είναι καταπληκτικό).
Αφού δεν είχα βρει τά για τον μικρό σωλήνα και δεν έβγαλα τον αλφαδοσωλήνα που γύρναγε στον νεροχύτη τη ροή, μόλις πέρασε η ώρα γύρισα την παροχή νερού στον εν λόγω σωλήνα, άνοιξα το νερό της βρύσης και το άφησα να τρέχει μία ώρα και κάτι να ξεπλυθεί καλά το χλώριο. Στο τέλος δεν μύριζε τίποτα από το νερό που ερχόταν από το σωλήνα και η γεύση ήταν κανονική.
*μέχρι τις τελευταίες μέρες μαστόρευε
Όπως έμαθα από τον πατέρα μου που ήταν μάστορας ολκής και έλεγε όταν έφτιαχνε κάτι "όταν τελειώνεις τη δουλειά μαζεύεις τον χώρο και τον αφήνεις όπως τον βρήκες πριν ξεκινήσεις". Επίσης σοφή ήταν η ρήση του, που πάντα τηρώ, "Σκέψου 20 λεπτά δούλεψε πέντε". Στην συγκεκριμένη ήταν σκέψη μερικές ώρες και αδιάκοπη εργασία με ροή χωρίς πρόβλημα 21:00 - 02:00 - τις ώρες αναμονής. Σε ευχαριστώ πατέρα. Μου λείπεις. Πάντα σε θυμάμαι,
Τι και αν η ώρα είχε πάει δύο και δέκα τα ξημερώματα και εγώ είχα ξεκινήσει στις εννέα, Μάζεψα όλα τα εργαλεία. Πάντα έχω κόντα ό,τι μπορεί να χρειαστώ αφού τα έχω υπολογίζει πριν ξεκινήσω τη δουλειά. Έβαλα το ψυγείο στη θέση του. Έκανα ένα σφουγκάρισμα για μικροδιαρροές και πήγα να την πέσω για ύπνο γιατί δούλευα το πρωί.
Στην υγειά μας (*σαν διαφήμιση για φίλτρα νερού ακούγεται).
English version
Handyman and Science — or How Ingenuity and Science Help You Solve Everyday Problems… and Also Get Your Hands a Little Dirty
Also as my dad used to say "Think for 20 minutes, work for five."
From a fridge malfunction years ago, I had stopped using the water supply to it for about 12–13 years. But lately, with four people in the family, I’ve been noticing how often each of us opens the fridge to get cold water — and this has been going on for about six months. Add to that how many bottles of water we now keep in the fridge compartment, forcing it to struggle to keep up with cooling after all those openings. The bottles keep emptying and need refilling. Lots of consumption, lots of hassle.
So I decided to restore the water supply. But after all those years of disuse, what could have built up inside the pipe?
I researched and found a cleaning method.
Step 1: Run hot water through it for at least half an hour to kill whatever it can, dissolve or soften any gunk that may be there, and weaken any harmful bacterial film.
Step 2: Flush it with a chlorine solution — 5 ml bleach per 1 liter of water — and leave it in the pipe for half an hour to an hour to kill microorganisms and any mold (which, in my case, there wasn’t).
Step 3: Rinse with clean water for at least an hour to remove all chlorine.
Step 4: Reconnect and restore the circuit to operation.
This methodology is the same one I’ve been using for 35+ years as a programmer. The most ancient mathematical thought: the algorithm. Design each step with IF–THEN–ELSE to address potential problems. Add a bit of high school physics to apply the plan. Combine that with imagination to visualize the solution and carry it out.
I inspected the existing installation carefully and spent a whole day thinking through the solution. I planned the steps. Calculated which plumbing parts I already had from previous jobs (I always keep anything that still works) and what I needed to buy.
Then I visualized every move, step by step, before executing. And that’s exactly what I did.
I bought a small valve for €6 and six meters of water level hose for €5. I couldn’t find a 1/4-inch cap, so I went into ELSE mode — which turned out to be even more convenient.
I went up to the roof and shut off the return from the solar heater. I opened the hot water tap to drain the pipe and then shut off the supply from the wall to the faucet.
I disconnected the water supply to the fridge. I disconnected the hot water supply to the faucet and joined them together with an adapter (to borrow a computing term) — male-to-male. Now, if I opened the valves, hot water would flow into the pipe. But where would it go?
The solution was a water level hose inserted into the small fridge supply pipe from the other side after softening it with a heat gun. Two cable ties secured it to avoid leaks. The hose looped back into the kitchen sink so the hot water could flow out freely. My only worry: would the pipe withstand 60°C water and the heat on the copper, or would it expand and fall apart after a while?
The fix: I placed the hose outlet into a basin filled with cold water and ice packs (overkill, but better safe than sorry). It worked perfectly. The pipe stayed heated for about an hour, killing — or at least weakening — bacteria in preparation for round two.
After an hour, I shut off the hot water, disconnected the setup, and restored the faucet connection. I tested it (always unit test and debug) and it worked fine. Now it was time to push the chlorine solution through the pipe and leave it there to act. In my mind, it was like siphoning gas from a tank.
If I placed a 4-liter container of the solution on the kitchen counter, it would be higher than the pipe’s end on the other side, and by the principle of communicating vessels, the liquid would flow until the levels equalized — the same way water reaches our homes.
But I didn’t want to suck on a tube of chlorine solution, so I needed a way to connect the container to the supply. On the other end, I coiled the water level hose into a basin on the floor.
The imagined solution that would serve two purposes was to attach a valve to the free end of the supply. The valve would be kept closed. Onto it, I attached a balcony watering hose with the connectors I already had, measured it to reach the bottom of the container, and cut it to length.
Now for the fun part (too bad I didn’t film it, but it was late and I wanted to finish). Using a small funnel, I filled the hose with tap water, which stopped at the closed valve. I placed the upper end all the way to the bottom of the container and then opened the valve. The result: the water inside the hose flowed downward, pulling the solution from the container along with it, and — thanks to the principle of communicating vessels — the container began to empty.
When the container was down to about one-fifth, I closed the valve. The flow in the pipe stopped. I pinched the water level hose, secured the pinch with a cable tie, and left it for an hour while watching The Fall of the House of Usher directed by Mike Flanagan (everything he’s made is amazing).
Since I hadn’t found a cap for the small pipe and hadn’t disconnected the return hose to the sink, once the hour was up, I switched the water supply to that pipe, turned on the faucet, and let it run for over an hour to rinse the chlorine thoroughly. In the end, the water had no smell and tasted perfectly normal.
*He kept fixing things right up to his last days
As I learned from my father, a true master craftsman, “When you finish a job, clean up and leave the space as you found it before you started.” Another wise saying of his, which I always follow: “Think for 20 minutes, work for five.” In this case, it was hours of thinking and uninterrupted, smooth-flowing work from 9:00 PM to 2:00 AM — minus the waiting times. Thank you, Dad. I miss you. I always remember you.
Even though it was 2:10 in the morning by the time I was done, I packed up all the tools. I always keep whatever I might need nearby, having calculated it before I start the job. I put the fridge back in place, mopped up for any small leaks, and finally went to bed — I had work in the morning.
Cheers! (Sounds like a water filter commercial.)
