Στις πύλες του Άδη - Εξώφυλλο

Επιλέξαμε με τον εκδότη το εξώφυλλο του νέου μυθιστορήματός μου "Στις πύλες του Άδη".

Περίληψη του μυθιστορήματος εδώ

Θα κυκλοφορήσει αρχές Δεκέμβρη και η παρουσίαση θα γίνει 10-18 Δεκέμβρη. Θα ενημερώνω για λεπτομέρειες.

Ελπίζω να δω πολλούς από σας εκεί.

Π.

Στις πύλες του Άδη

Με το μυθιστόρημα αυτό σας προσκαλώ σε ένα ταξίδι που θα σας φτάσει «Στις πύλες του Άδη».

Τα δαιδαλώδη μονοπάτια της μυθολογίας στριφογυρίζουν γύρω από την  «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια». Παρακολουθούν τις παραλλαγές των μύθων μέσα στο χώρο και το χρόνο. Ακολουθούν την ηθική εκδοχή των μεγάλων τραγωδών.

Ο Τρωικός πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και καιρό με νίκη των Ελλήνων. Οι ήρωες και οι βασιλιάδες έχουν γυρίσει πια στους θρόνους τους ή εξορίστηκαν για πάντα από αυτούς. Όμως οι αρχαίες κατάρες στους βασιλικούς οίκους των Αχαιών δεν έχουν αρθεί. Βασανισμένοι από τα δεινά τους οι άνθρωποι ψάχνουν την κάθαρση. Οι έρωτες προσπαθούν να βρουν την λύτρωση μέσα από τις ίντριγκες της μοίρας που φέρει ο καθένας.

Ο Οδυσσέας εκπληρώνει το τελευταίο χρέος του απέναντι στον Ποσειδώνα ελπίζοντας σε πλήρη εξιλέωσή του. Αναζητώντας επιβεβαίωση ο ήρωας πηγαίνει στο μαντείο του Δία στη Δωδώνη να πάρει χρησμό. Εκεί γίνεται γνωστό για πρώτη φορά ότι ο δεσμός ζωής μεταξύ θνητών και αθανάτων έχει σπάσει.

Εν τω μεταξύ σε διάφορα βασίλεια της Ελλάδας, οι ήρωες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια νέα νέμεση. Στην Ιταλία ο Διομήδης και οι άντρες του ψάχνουν να δημιουργήσουν μια νέα πατρίδα όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα πλάσμα που μόνο από το Βασίλειο του Άδη φαίνεται να έχει δραπετεύσει. Ο ήρωας ξεκινά να το καταδιώκει μόνο και μόνο για να βρεθεί απέναντι στις ορδές προσφύγων των άλλοτε εχθρών του Τρώων που ψάχνουν καταφύγιο και αυτοί σε νέα μέρη.

Στην Κρήτη, στο παλάτι του ξακουστού Μίνωα ο εγγονός του Ιδομενέας ανακαλύπτει ότι όχι μόνο ο ίδιος και οι άντρες του, ως θνητοί που είναι δεν μπορούν να καταβάλλουν την φρίκη που τους επιτίθεται αλλά ακόμη και πλάσματα άλλων κόσμων που ζουν παγιδευμένα στο δαιδαλώδες παλάτι τελικά θα πέσουν.

Στην Σπάρτη, ο ισχυρός και μόνος πια Μενέλαος πρέπει να προστατέψει το μόνο που αγαπά παθιασμένα στον κόσμο και που με κόπο και αίμα ξανακέρδισε. Η ομορφιά της Ελένης αποδεικνύεται μεγάλη δύναμη και κατάρα ακόμη μια φορά. Η ίδια όμως έχει να ανησυχήσει για την κόρη τους, που την διεκδίκησε και την κέρδισε με πυγμή ο πιο σκληρός βασιλιάς της Ελλάδας, ο γιος του ημίθεου Αχιλλέα, του δυνατότερου όλων των ηρώων.

Ο Νεοπτόλεμος, επονομαζόμενος και Πύρρος, βασιλιάς των άγριων Μολοσσών της Ηπείρου είναι ο μονάρχης που ελέγχει το νεκρομαντείο του Αχέροντα. Εκεί που εδράζεται μια πύλη επικοινωνίας με τον Άδη. Όμως δεν είναι διατεθειμένος να βοηθήσει κανέναν από αυτούς που του θυμίζουν ότι για πάντα θα ζει στη σκιά του ένδοξου πατέρα του. Ζει μέσα στην μοναξιά δύο γυναικών που έχουν αγαπήσει για πάντα άλλους άνδρες.

Κάθε ζωή γίνεται ένας νέος κόμπος στον πανάρχαιο ιστό που με τα βρόχια του ενώνει όλους τους θρόνους. Στο κέντρο του όμως φωλιάζει πια ένα μεταφυσικό μυστήριο, κάτι που δεν φαίνεται να ανήκει στον κόσμο των θνητών. Το παρελθόν επιστρέφει και επιτάσσει νέες πράξεις εκδίκησης να προστεθούν στα παλιά ανομήματα. Η ανάγκη για  λύτρωση θα φέρει τους παλιούς ήρωες να βρεθούν μαζί, αντιμέτωποι με αυτό που τους στοιχειώνει.

Ο Αναγνώστης θα ανακαλύψει πολλούς μύθους και εκδοχές αυτών που δεν συμπεριλαμβάνονται στα  έπη αλλά περιστρέφονται γύρω από αυτά. Με μια σύγχρονη νόρμα το φανταστικό ενώνεται με τη μυθολογία σε έναν γρίφο τόσο δυνατό που ακόμη και το πολύτροπο μυαλό του Οδυσσέα δεν μπορεί να λύσει. 

Mad TV interview

Μια παλιά συνέντευξη που βρήκα από το MAD TV και τον Ουγγαρέζο για τη συμμετοχή στο Animfest 2009. Το έργο μου ήταν η ταινία μικρού μήκους "Ο μολυβένιος στρατιώτης".
Φαντάζομαι ότι αυτή θα είναι και η επόμενη ανάρτησή μου.

Κλαπατσίγκανα

Πάντα είναι όμορφη η διαδικασία μοντάζ με χαλί μουσική... Ειδικά κρουστά που σου επιβάλλουν το ρυθμό του.
Το συγκεκριμένο είναι ένα διαφημιστικό για το φεστιβάλ κρουστών "Κρουστοπανήγυρις" που οργάνωσε ο δήμος Κομμένου Άρτας και ο Νίκος Τουλιάτος για την επέτειο μνήμης του ολοκαυτώματος από τους ναζί.

Όλα είναι ένα ψέμα...

Ο γερμανός δρ. Muller μιλάει για τις κοσμικές πιθανότητες και πως θα βάλουμε τη ζωή μας σε τάξη. Μια καρτεσιανή μηχανιστική προσέγγιση σε ένα κβαντικά πιθανοκρατικό  σύμπαν

Ένας κόσμος

Κάθε βιβλίο, κάθε μυθιστόρημα δημιουργεί ένα κόσμο, από απόλυτα πραγματικό μέχρι απόλυτα φανταστικό.

Στο χάρτη που θα μπει στο νέο μου μυθιστόρημα "Στις πύλες του Άδη" απεικονίζεται ο κόσμος που κινείται η πλοκή του μυθιστορήματος.

Μια σελίδα στην τύχη

Συνήθως όταν αγοράζω ένα βιβλίο το ξεφυλλίζω και σταματάω σε μια τυχαία σελίδα και διαβάζω. Αν τελειώσω την πρώτη πρόταση συνεχίζω ως το τέλος της παραγράφου. Αν φτάσω στο τέλος της σελίδας το αγοράζω.

Να μια σελίδα από το προς έκδοση μυθιστόρημά μου "Στις πύλες του Άδη" από τις εκδόσεις "Εντύποις". Ελπίζω να φτάσετε ως το τέλος της

------------

«Την ορίζουμε τη μοίρα μας ή είμαστε μόνο έρμαιά της;»

Ο υπηρέτης που στεκόταν δίπλα στο νεαρό άντρα σταμάτησε να χτυπά νευρικά το πόδι του. Σήκωσε αργά το κεφάλι του και τον κοίταξε. «Δεν νομίζω ότι μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό κύριε» είπε διατηρώντας την στάση του σώματος που έδειχνε δυσαρέσκεια. Ο άντρας τον κοίταξε λοξά. Το ερώτημα δεν απευθυνόταν σε αυτόν. Δεν απευθυνόταν σε κανένα. Δεν έπρεπε ποτέ να ξεφύγει από το στόμα του. «Δεν μπορούμε όμως να μένουμε στην είσοδο όταν μέσα στην αίθουσα είναι όλοι. Πρέπει να αποφασίσετε αν θα σας αναγγείλω τελικά ή όχι».

Ο άντρας μόρφασε. Από κει που ήταν δεν μπορούσε να ακούσει τι ακριβώς συνέβαινε μέσα αλλά ήταν έντονο. Τελικά ένευσε καταφατικά και ο υπηρέτης ξεκίνησε προς το εσωτερικό του παλατιού. Πίσω του ακολούθησε ο άντρας προσπαθώντας να κρατήσει τις σκέψεις του μέσα στο κεφάλι του. «Πάμε να ορίσουμε τη μοίρα μας».

Οι φωνές πλεκόταν, υψωνόταν και γέμιζαν σαν βούισμα αναστατωμένου μελισσιού την μεγάλη αίθουσα. Ο γερο-βασιλιάς κοιτούσε με απελπισμένο ύφος προς μια κουστωδία νεαρών αντρών που διαπληκτιζόταν έντονα. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Είχε περάσει ο καιρός που θα πεταγόταν ανάμεσα στην αγέλη των ξαναμμένων κουταβιών και θα τα έκανε να κρύψουν τους κυνόδοντές τους. Ανήσυχος έσφιξε το χέρι της βασίλισσας που καθόταν στο διπλανό θρόνο και τσίφωσε τα χείλη του σε μια έκφραση απόγνωσης. 

«Πρέπει να κάνεις κάτι» έσκυψε και ψιθύρισε η βασίλισσα στον άντρα της. «Αλλιώς κακό μεγάλο θα συμβεί».

Ο βασιλιάς ανασήκωσε τους ώμους του σαν να έλεγε «Τι μπορώ να κάνω;»
Τα πνεύματα ανάμεσα στους νεαρούς φαινόταν να οξύνονται ιδιαίτερα και οι ο απειλητικός τόνος στις φωνές τους ξεχώριζε πια καθαρά. Ο βασιλιάς έσκυψε στο αυτί της βασίλισσάς του με τα χείλη τσιφωμένα πιο έντονα. «Αυτοί είναι οι πιο ξακουστοί πρίγκιπες της Ελλάδας. Καθένας από αυτούς θα είναι επικίνδυνος εχθρός από μόνος του αν τον προσβάλεις, ποσω δε μάλλον αν συμμαχήσουν από θυμό δύο ή τρεις μαζί».

Ένιωσε το χέρι της βασίλισσας να σφίγγει το δικό του για να του δώσει κουράγιο. Έσκυψε το κεφάλι ξεφυσώντας. «Θεοί!» σκέφτηκε, «δώστε μου έναν οιωνό για το τι πρέπει να κάνω». Οι φωνές των νεαρών είχαν μετατραπεί πια σε κραυγές και απειλές που βγαίνοντας από τα λαρύγγια τους αναψοκοκκίνιζαν τα παρορμητικά νεανικά πρόσωπα.

«Ο πρίγκιπας της Ιθάκης, γιος του  βασιλιά Λαέρτη και εγγονός του ξακουστού Αυτόλυκου» διέκοψε τη φιλονικία ο κήρυκας που πέρασε τις πύλες της μεγάλης πέτρινης αίθουσας.  Οι φωνές σταμάτησαν στην αναγγελία και τα κεφάλια όλων γύρισαν προς το άνοιγμα της βαριάς σκαλιστής διπλής θύρας.
...