Τρίτη 29 Ιουλίου 2025

Throw the Devil Horns

... Not for Gene Simons though (put away that thumb man. Not the right sign)

... Όχι όμως για τον Gene Simmons (βάλε αυτόν τον αντίχειρα μέσα, φίλε. Δεν είναι η σωστή χειρονομία).

(greek and english bellow)



Being a greedy bastard

Η Απληστία του Gene Simmons

Η Προσπάθεια Κατοχύρωσης

Ο Simmons κατέθεσε την αίτηση στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών και Εμπορικών Σημάτων των ΗΠΑ στις 9 Ιουνίου 2017. Ισχυρίστηκε στην αίτησή του ότι χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη χειρονομία στο εμπόριο στις 14 Νοεμβρίου 1974, κατά τη διάρκεια της περιοδείας των KISS "Hotter Than Hell". Επιδίωκε να την κατοχυρώσει ως εμπορικό σήμα για "ψυχαγωγία, δηλαδή, ζωντανές εμφανίσεις από μουσικούς καλλιτέχνες, προσωπικές εμφανίσεις από μουσικούς καλλιτέχνες".

Η Χειρονομία

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη χειρονομία που περιέγραψε ο Simmons στην αίτησή του περιλάμβανε τον αντίχειρα εκτεταμένο κάθετα στην παλάμη, κάτι που διαφέρει από τον τρόπο που τη χρησιμοποιούσε συνήθως ο Ronnie James Dio (όπου ο αντίχειρας συνήθως κρατούσε τα μεσαία και παράμεσα δάχτυλα). Η εκδοχή του Simmons μοιάζει περισσότερο με το σημάδι "σ' αγαπώ" της Αμερικανικής Νοηματικής Γλώσσας. Αργότερα δήλωσε ότι η έμπνευσή του για τη χειρονομία προήλθε από τον Spider-Man(lol).

Η Αντίδραση και η Απόσυρση

Η προσπάθεια του Simmons να κατοχυρώσει τη χειρονομία αντιμετωπίστηκε με ευρεία κριτική και χλευασμό από οπαδούς, άλλους μουσικούς και νομικούς εμπειρογνώμονες:

  • Η χήρα του Ronnie James Dio, Wendy Dio: Ήταν ιδιαίτερα έντονη, χαρακτηρίζοντας την προσπάθεια "αηδιαστική" και "γελοία", δηλώνοντας ότι η χειρονομία "ανήκει σε όλους – δεν ανήκει σε κανέναν". Απείλησε μάλιστα με νομικές ενέργειες αν εγκρινόταν η κατοχύρωση.

  • Άλλοι Μουσικοί: Πολλοί στην κοινότητα της ροκ και της μέταλ σκηνής χλεύασαν την ιδέα, επισημαίνοντας τη μακρά ιστορία και την ευρεία χρήση της χειρονομίας.

  • Νομικά Εμπόδια: Νομικοί σύμβουλοι σε θέματα εμπορικών σημάτων σημείωσαν ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τον Simmons να κατοχυρώσει επιτυχώς μια χειρονομία που είναι τόσο διαδεδομένη και χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες σε διάφορους πολιτισμούς και πλαίσια. Υποστήριξαν ότι είχε γίνει "κοινό κτήμα" και δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως αναγνωριστικό πηγής για έναν συγκεκριμένο καλλιτέχνη.


Η Ηθική Διάσταση

Η προσπάθεια του Gene Simmons να κατοχυρώσει τη χειρονομία "devil horns" ήταν ανήθικη και καθαρά κερδοσκοπική. Αυτό είναι ένα συναίσθημα που μοιράζονται ευρέως τόσο οι οπαδοί όσο και οι μουσικοί.

Το βασικό ζήτημα δεν ήταν απλώς μια νομική κίνηση. Ήταν μια προσπάθεια να ιδιωτικοποιηθεί μια χειρονομία βαθιά ενσωματωμένη στην κουλτούρα, ειδικά στην κοινότητα της ροκ και της μέταλ, όπου συμβολίζει την ενότητα, το πάθος και μια κοινή ταυτότητα. Ο ισχυρισμός του Simmons αγνόησε:

  • Αρχαίες Πολιτισμικές Ρίζες: Η χειρονομία υπήρχε για αιώνες ως τρόπος για να αποτραπεί το κακό, πολύ πριν από τη ροκ.

  • Η Διάδοση από τον Ronnie James Dio: Ο Dio χρησιμοποιούσε και εξηγούσε σταθερά τη σημασία της χειρονομίας, συνδέοντάς την άμεσα με την προστατευτική της προέλευση, όχι με εμπορικό όφελος. Την χάρισε στον κόσμο του metal.

  • Κοινοτική Ιδιοκτησία: Για τους metalheads, είναι μια αυθόρμητη έκφραση ενθουσιασμού στις συναυλίες και ένα σύμβολο του ανήκειν. Το να προσπαθείς να την κατοχυρώσεις με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έμοιαζε σαν να προσπαθείς να χρεώσεις τους ανθρώπους για να αναπνεύσουν.


The Trademark Attempt

  • When: Simmons filed the application with the U.S. Patent and Trademark Office on June 9, 2017.

  • His Claim: In his application, he claimed he first used the gesture in commerce on November 14, 1974, during KISS's "Hotter Than Hell" tour. He sought to trademark it for "entertainment, namely, live performances by a musical artist; personal appearances by a musical artist."

  • The Gesture: It's important to note that the specific gesture Simmons described in his filing included the thumb extended perpendicular to the palm, which is distinct from the way Ronnie James Dio typically performed it (where the thumb often tucks the middle and ring fingers). Simmons' version more closely resembles the "I love you" sign in American Sign Language. He later stated his inspiration for the gesture came from Spider-Man.


The Backlash and Withdrawal

Simmons' trademark attempt was met with widespread criticism and ridicule from fans, fellow musicians, and legal experts:

  • Ronnie James Dio's Widow, Wendy Dio: She was particularly vocal, calling the attempt "disgusting" and "laughable," stating that the gesture "belongs to everyone – it doesn't belong to anyone." She even threatened legal action if the trademark was granted.

  • Other Musicians: Many in the rock and metal community scoffed at the idea, pointing out the gesture's long history and widespread use.

  • Legal Hurdles: Trademark attorneys noted that it would be extremely difficult for Simmons to successfully trademark a gesture that is so ubiquitous and has been used for centuries across various cultures and contexts. They argued it had become "genericized" and could not function as a source identifier for one specific artist.


 Gene Simmons's attempt to trademark the "devil horns" is unethical and driven purely by profit. It's a sentiment widely shared by fans and musicians alike.

The core issue wasn't just about a legal maneuver; it was about trying to privatize a gesture deeply embedded in culture, particularly in the rock and metal community, where it signifies unity, passion, and a shared identity. Simmons's claim ignored:

  • Ancient Cultural Roots: The gesture existed for centuries as a way to ward off evil, long before rock and roll.

  • Ronnie James Dio's Popularization: Dio consistently used and explained the gesture's meaning, linking it directly to its protective origins, not to commercial gain. He gifted it to the metal world.

  • Communal Ownership: For metalheads, it's a spontaneous expression of enthusiasm at concerts and a symbol of belonging. Trying to patent it felt like trying to charge people for breathing.


being the Man




Ο Άνθρωπος πίσω από τη Διάδοση: Ronnie James Dio

Η Ιστορία: Ο αείμνηστος, σπουδαίος Ronnie James Dio (τραγουδιστής των Rainbow, Black Sabbath και Dio) πιστώνεται συντριπτικά με τη διάδοση των "devil horns" στη heavy metal κοινότητα. Άρχισε να το χρησιμοποιεί λίγο μετά την ένταξή του στους Black Sabbath το 1979, όπου αντικατέστησε τον Ozzy Osbourne, ο οποίος ήταν γνωστός για τη χρήση του σήματος της ειρήνης.

  • Η Εξήγηση του Dio: Ο Dio δήλωσε ότι έμαθε τη χειρονομία από την Ιταλίδα γιαγιά του, η οποία τη χρησιμοποιούσε για να αποτρέψει το κακό μάτι. Τη βρήκε ταιριαστή για τα σκοτεινά και μυστικιστικά θέματα της μουσικής των Black Sabbath, αλλά τόνισε ότι ήταν ένα σημάδι προστασίας και καλής τύχης, όχι ένας φόρος τιμής στον διάβολο. Την προσάρμοσε δείχνοντας τα δάχτυλα προς τα πάνω.

  • Διάδοση: Η συχνή και εμβληματική χρήση της χειρονομίας από τον Dio στη σκηνή την έκανε γρήγορα συνώνυμη με το heavy metal, εξαπλώνοντάς την ταχύτατα μεταξύ των οπαδών παγκοσμίως. Για πολλούς, είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο εκτίμησης και ανήκειν στην κοινότητα του metal.

Ronnie James Dio: The Widely Accepted Popularizer

  • The Story: The late, great Ronnie James Dio (vocalist for Rainbow, Black Sabbath, and Dio) is overwhelmingly credited with popularizing the "devil horns" in heavy metal. He began using it shortly after joining Black Sabbath in 1979, where he replaced Ozzy Osbourne, who was known for using the peace sign.

  • Dio's Explanation: Dio stated that he learned the gesture from his Italian grandmother, who used it to ward off the evil eye. He found it fitting for the dark and mystical themes of Black Sabbath's music, but emphasized it was a sign of protection and good luck, not an homage to the devil. He adapted it by pointing the fingers upwards.

  • Ubiquity: Dio's frequent and iconic use of the gesture on stage quickly made it synonymous with heavy metal, spreading rapidly among fans worldwide. For many, it's a universal symbol of appreciation and belonging within the metal community.

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2025

RIP Tom Lehrer: μια κοινωνική μουσική σάτιρα των μαθηματικών

 


And what is it that put America in the forefront of the nuclear nations? And what is it that will make it possible to spend twenty billion dollars of your money to put some clown on the moon? Well, it was good old American know how, that's what, as provided by good old Americans like Dr. Wernher von Braun!
Gather 'round while I sing you of Wernher von Braun,A man whose allegianceIs ruled by expedience.Call him a Nazi, he won't even frown,"Ha, Nazi, Schmazi, " says Wernher von Braun.
Don't say that he's hypocritical,Say rather that he's apolitical."Once the rockets are up, who cares where they come down?That's not my department, " says Wernher von Braun.
Some have harsh words for this man of renown,But some think our attitudeShould be one of gratitude,Like the widows and cripples in old London town,Who owe their large pensions to Wernher von Braun.
You too may be a big hero,Once you've learned to count backwards to zero."In German oder English I know how to count down,Und I'm learning Chinese!" says Wernher von Braun.

Ερωτηθείς κάποτε γιατί σταμάτησε να γράφει στίχους και να συνθέτει τραγούδια, έδινε την αφοπλιστική απάντηση «η πολιτική σάτιρα έγινε απαρχαιωμένο είδος όταν απένειμαν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης στον Χένρι Κίσιντζερ»

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2025

Goodbye Ozzy

 Ακόμα ένας θρύλος πέρασε στην αιωνιότητα.



ήμουν τυχερός και ήμουν σε αυτή τη συναυλία!

Τι να πούμε για τον Ozzy Osbourne. Ένας από τους 4 που δημιούργησαν το Heavy Metal.

Δεν έγραφε στίχους και μουσική αλλά είχε ευλογηθεί με μια μοναδική φωνή που στη μουσική και τους στίχους, τη θεματική γενικότερα ενός είδους που μόλις γεννιόταν.

Η φωνή, μεταλλική, σε στοίχειωνε και πάνω σε αυτό έχτισε όλη την περσόνα του Prince of Darkness και έζησε μια Rock Star ζωή με πολύ αλκοόλ, ναρκωτικά και μουσική. Μετά τους Sabbath, έκανε solo καριέρα και συνεργάστηκε με πολλούς σπουδαίους μουσικούς.



Τα δύο πρώτα αλμπουμ του Blizzard of Oz και Diary of a madman είναι άπό τα καλλίτερα στη μουσική σκηνή όλων των ειδών και επηρέασε το είδος όσο λίγα. Είναι πλέον κλασσικά.

Δεν ήμουν ποτέ fan της περσονας που είχε δημιουργήσει αλλά ήταν από τους πιο επηρεαστικούς στην metal σκηνή.Ξώκειλε πολύ με την εμμονή του για το όνομα και την κληρονομιά των Sabbath, τα reality show, την κόντρα με τους Maiden και την έχθρα του στον Dio, αλλά συγχωρείται γιατί είναι ο Ozzy (αν και υποπτεύομαι ότι η Sharon -γυναίκα και manager του -ήταν από πίσω).

Ευτύχησε και ευτυχήσαμε λίγο πριν πεθάνει να δώσει μια τελευταία συναυλία, ένα τέλος, closure. Το metal πήγε πίσω στην αρχή λίγο πριν το πραγματικό τέλος.

Αντίο Ozzy. Σε αγαπήσαμε για όσα πρόσφερες στη μουσική που λατρεύουμε. Get your throne in the underworld as Prince of Darkness.



Another legend passed into eternity. What can we say about Ozzy Osbourne? One of the four who created Heavy Metal. He didn't write lyrics and music but was blessed with a unique voice that perfectly fit the music, lyrics, and overall themes of a genre that was just being born. 

His metallic voice haunted you, and upon this, he built his entire persona as the Prince of Darkness, living a rock star life with a lot of alcohol, drugs, and music. After Sabbath, he pursued a solo career and collaborated with many great musicians. His first two albums, "Blizzard of Ozz" and "Diary of a Madman," are among the best in the music scene across all genres and influenced the genre like few others. They are now classics. 



I was never a fan of the persona he created, but he was one of the most influential figures in the metal scene. He often went overboard with his obsession over the Sabbath name and legacy, the reality shows, the feud with Maiden, and his animosity towards Dio, but he's forgiven because he's Ozzy (although I suspect Sharon—his wife and manager—was behind it). 

He was fortunate, and we were fortunate, to see him give one last concert, a final closure, shortly before he died. Metal went back to its beginning just before the true end. Goodbye, Ozzy. We loved you for all you offered to the music we adore. Get your throne in the underworld as Prince of Darkness.



Τρίτη 8 Ιουλίου 2025

Το αντισυνταγματικό Σύνταγμα ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ

 


Ξέρω ότι οι κομματικοί θα μου την πέσουν γιατί δεν καταλαβαίνουν πέρα από το κομματικό όφελος. "Αν δεν είσαι εργαλείο για το κόμμα είσαι εχθρός". Το έμαθα αυτό πολύ καλά.
Αυτό που κάνω είναι να προσεγγίζω τα πράγματα από μια σκοπιά που να είναι όσο πιο κοντά στην έννοια της Δημοκρατίας, όπως αυτή επινοήθηκε. Ο Δήμος κρατεί, δηλαδή νομοθετεί. Ίσως είναι ουτοπικό στις μέρες μας ίσως όχι. Είναι ζήτημα διαλόγου. Όμως το άλλο άκρο που φτάσαμε είναι ανεκδιήγητο. Είναι ολιγαρχικό το πολίτευμα, ακόμη και κατά τον Αριστοτέλη, αλλά το να έχει γίνει συνταγματικό άρθρο η ανισότητα είναι αντισυνταγματικό όπως και να το κάνουμε.
Το άρθρο 86 του συντάγματος έχρισε την Βουλή υπεύθυνη για ρόλο εισαγγελέα για τα πολιτικά πρόσωπα. Δηλαδή ένα σώμα που ΔΕΝ έχουν σχέση με την λειτουργία την εμπειρία και την επιστημοσύνη του εισαγγελικού λειτουργήματος και που πρώτα και κύρια βρίσκεται κάτω από τον άμεσο έλεγχο της πλειοψηφίας. Δηλαδή η κυβέρνηση αποφασίζει τι θα κάνει με τις κατηγορίες εναντίον της. Αυτοδικάζεται!

Καμία κυβέρνηση δεν άλλαξε το άρθρο 86 που έφερε το ΠαΣοΚ με εγκέφαλο τον Βενιζέλο, που μίλησε με αφορμή τον αντισυνταγματικό νόμο για την ανώτατη παιδεία, αφού δεν υπάρχει τρόπος παρερμηνείας του άρθρου του Συντάγματος, για επαυξημένο Σύνταγμα, πως λέμε επαυξημένη πραγματικότητα! Σύνταγμα κατά το δοκούν, δηλαδή λάστιχο.

Οι νόμοι, ακόμη και το Σύνταγμα δεν είναι θέσφατα. Δεν γράφτηκαν από κάποια θεότητα σε πέτρα και είναι απαράβατα,. Είναι προϋποθέσεις καλής λειτουργίας της κοινωνίας και προσπαθούν να διασφαλίσουν την αγαστή συνύπαρξη των μελών της. Αν πρέπει να αλλάξουν αλλάζουν, αλλά για αυτό είναι κρίσιμο να ερωτάται ο λαός. Αν πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα σε αυτό πρέπει να ερωτάται ο λαός. Αλλιώς θα βλέπουμε συνεχώς να διολισθαίνει η κάθε κυβέρνηση σε όλο και πιο βαθιά και σάπια διαπλοκή και διαφθορά και θα προσπαθεί πάντα να διαφθείρει όσους χρειάζεται για να διατηρεί την εξουσία της.

Στο βιβλίο μου «Δημοκρατία, αυτή η άγνωστη… κρίση» προσπαθώ να προσεγγίσω την οπτική της συμμετοχής όσων περισσότερο είναι δυνατόν στη νομοθετική διαδικασία. Να εισαχθεί το στοιχείο της τυχαιότητας ώστε να μην ελέγχονται τα πάντα.

Η εξουσία διαφθείρει, και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα, ή όπως είπε ο Αριστοτέλης «το κληρωτό είναι Δημοκρατικό»