Πάνε 30+ χρόνια που έχω διαβάσει το Αμαντα του Τομ Ρόμπινς. Θυμάμαι πόσο με είχε απορροφήσει το γράψιμό του, πόσο είχε κάνει πιστευτό κάθε ονειρικό. Γιατί αυτό ήταν το γράψιμό του ονειρικό και εισερχόσουν στον κόσμο του και δεν ήξερες αν ονειρεύεσαι ή αν είσαι ξύπνιος Και σαν όλα τα υπέροχα όνειρα ξύπναγες στην πραγματικότητα όταν τελείωνες το διάβασμα και ήθελες να ξαναπέσεις μέσα στις σελίδες και να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι.
Αντίο Τομ Ρόμπινς... και ευχαριστώ
Tom Robbins: Ο «πιο επικίνδυνος συγγραφέας στον κόσμο» δεν μένει πια εδώ
Αυτό που προσπαθώ να κάνω, μεταξύ άλλων, είναι να συνδυάσω τη φαντασία και την πνευματικότητα, τη σεξουαλικότητα, το χιούμορ και την ποίηση με τρόπους που δεν έχουν ξαναγίνει στη λογοτεχνία», είπε ο Tom Robbins σε μια συνέντευξή του το 2000. «Και υποθέτω ότι όταν ένας αναγνώστης τελειώνει ένα από τα βιβλία μου... θα ήθελα να βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με αυτή που θα είχε μετά από μια ταινία του Fellini ή μια συναυλία των Grateful Dead».
Ο Robbins είχε μια -σχεδόν πνευματική- αποκάλυψη για το γράψιμο ενώ έκανε κριτική σε μια συναυλία των Doors το 1967. Εκείνη η συναυλία «ξεκλείδωσε το γλωσσικό μου κουτί και συνέτριψε και τα τελευταία μου λογοτεχνικά εμπόδια», θα έγραφε στα απομνημονεύματά του Tibetan Peach Pie το 2014. «Όταν διάβασα τις παραγράφους που είχα γράψει εκείνα τα μεσάνυχτα, διέκρινα μια άνεση, μια ελευθερία στην έκφραση, μια σύνταξη ταυτόχρονα άγρια και ακριβή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου