Ο χορός των πλανητών

Από μικρός είχα την τύχη να παρακολουθήσω την σειρά εκλαϊκευμένης επιστήμης COSMOS με τον Carl Sagan. Από τότε με κέρδισε η μαγεία της αστρονομίας και η ερασιτεχνική ενασχόληση με αυτή. 

Μέσα από την κατανόηση των μεγεθών και της αρμονίας ο άνθρωπος μπορεί να διδαχθεί την θέση του στον κόσμο, δίνοντας νόημα στη ζωή του  και προσπαθώντας να ενηλικιωθεί ως είδος ώστε να αποφύγει την αυτοκαταστροφή.

Η δημιουργία του συγκεκριμένου διηγήματος ξεκινά από αρκετά παλιά και από την ταινία μικρού μήκους που συνοδεύει το βιβλίο. Ήταν το 2006 στο 4ο πανελλήνιο συνέδριο αστρονομίας που έγινε στο Ευγενίδιο Πλανητάριο και ξεκίνησε από το υλικό που είχα μαζέψει για την ομιλία μου "Ερασιτεχνική αστρονομία και πολυμέσα".

Έτσι ξεκίνησε η ιδέα για να γίνει η εκπαιδευτική ταινία "Το βαλς του ηλιακού συστήματος" επίσημη συμμετοχή στο 5ο διεθνές φεστιβάλ Animation όπου και βραβεύτηκε με το 3ο βραβείο εκπαιδευτικού Animation.

Όταν αργότερα ωρίμασε και η ιδέα ενός διηγήματος διδακτικού χαρακτήρα για παιδιά που να τους ανοίγει και μια πόρτα στην αστρονομία και τον Μεγάκοσμο σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να συνδυαστεί με την ταινία.

Έτσι δημιουργήθηκε "Ο χορός των πλανητών"

O χορός των πλανητών - Πολύκαρπος Παριορίτσας

(Περιέχει CD με την ταινία “The solar system Waltz” (Το βάλς του ηλιακού συστήματος) που βραβεύτηκε στο 5ο διεθνές φεστιβάλ animation Animfest με το 3ο βραβείο εκπαιδευτικού animation).

Όταν τα παιδιά της Γης καταλαβαίνουν ότι ο πλανήτης τους είναι θλιμμένος αποφασίζουν να τον βοηθήσουν μόνα τους, αφού οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν.

Ένα μαγικό ταξίδι στη σάλα του Ηλιακού συστήματος, στον αιώνιο χορό των πλανητών, ξεκινά και κάθε σταθμός του ταξιδιού κρύβει ομορφιά, γνώση και έντονα συναισθήματα. 

Όλα όσα θα χρειαστεί η αγνή παιδική ψυχή για να αντιμετωπίσει τη λύπη που έχει κατακλύσει την ψυχή του κόσμου μας και να ξανακάνει τη Γη χαρούμενη...

Ο χορός τον πλανητών

δείγμα εικονογράφησης "Ο χορός των πλανητών"

Είμαι ενθουσιασμένος που μπορώ να ανακοινώσω ότι το νέο μου βιβλίο, το 4ο, είναι ήδη στην διαδικασία εκτύπωσης.

Πρόκειται για   ένα παιδικό διήγημα με τίτλο "Ο χορός των πλανητών" .

Την εικονογράφηση έχει κάνει η εξαιρετικά ταλαντούχα Σίσσυ Κιλερτζή.

Το βιβλίο θα συνοδεύεται από οπτικό CD. Θα περιέχει την μικρού μήκους 3d animation εκπαιδευτική ταινία "The solar system waltz".

Η ταινία βραβεύτηκε στο 5ο διεθνές φεστιβάλ Animation Αθήνας "Animfest" με το 3ο βραβείο εκπαιδευτικού animation. Μια περιήγηση στο Ηλιακό σύστημα σχεδιασμένη για παιδιά

Την αφήγηση στην ταινία ντύνει η ζεστή φωνή της Κατερίνας Βούρου.

Η έκδοση γίνεται από τις ποιοτικές εκδόσεις "Εντύποις" που αγκάλιασαν το μυθιστόρημα "Στις πύλες του Άδη" και το πολιτικό δοκίμιο "Δημοκρατία, αυτή η άγνωστη... κρίση"

Σύντομα θα αναρτήσω νεότερα.

Π. 

Δημοκρατία.. αυτή η άγνωστη κρίση

Αντιμετώπισα το πρόβλημα της κρίσης ως έλλειψη Δημοκρατίας διότι αφενός αυτό δημιουργήθηκε εν αγνοία των πολιτών, η διόρθωσή του παρέμεινε σε αυτούς που το δημιούργησαν και τα μέτρα λύσεις επιβάλλονται (ακόμη κι με ωμή βία) χωρίς να τα εγκρίνουν οι πολίτες. 

Άρα η λαϊκή βούληση υπάρχει μόνο να χρησιμεύει ως φύλλο συκής που η κεντρική εξουσία καλεί για να κρύψει την παντελή απουσία της. Τι θα συνέβαινε όμως αν το σύστημα άλλαζε τόσο ώστε να διαμοιράσει, έστω και τυχαία, την εξουσία μεταξύ αντιπροσώπων και πολιτών; 

Πόσο θα άλλαζε αυτό το πολίτευμά μας, την συμμετοχή των πολιτών στην πιο κρίσιμη διαδικασία, την νομοθετική; Πόσο θα έπρεπε να αλλάξουμε εμείς για να συμβεί αυτό;

Παρατίθεται ο πρόλογος του βιβλίου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

            Το κάλεσμα του κινήματος των «Αγανακτισμένων» ήταν για τις 25/5/2011. Ήμουν εκεί από την προηγούμενη νύχτα. Να δω ιδίοις όμμασοι «τι παίζει». Από τις ετερόκλητες παρέες που είχαν μαζευτεί εκείνο το βράδυ κατάλαβα ότι ό,τι είχε τραβήξει εμένα χωρίς φανερή αιτία στο δρόμο θα τράβαγε πολλούς άλλους ανθρώπους.  Άλλωστε είχε περάσει ένας χρόνος Μνημονίου και τα μέτρα είχαν αρχίσει να δείχνουν τα δόντια τους, και το ζοφερό μέλλον για όλους.

            Η ίδια ανάγκη που με έβγαλε έξω με έκανε να περιφέρομαι τις πρώτες μέρες άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους, κι όμως... Όλοι μίλαγαν με όλους και, για όσο διήρκησε, αναπτύχθηκαν δύο πράγματα. 1. Μια κοινωνικότητα, που είχε χαθεί τα προηγούμενα χρόνια από τους περισσότερους από εμάς, ανάμεσα σε ανθρώπους με προβληματισμό βαθύτερο από το αίτημα για επιστροφή στην πρότερη κατάσταση. 2. Η αίσθηση ότι το κράτος ήταν πια ανοιχτά απέναντι στον πολίτη και άνθρωπο, κάτι που απέδειξε στη συνέχεια με όλη την βαρβαρότητα που μπορούσε να ασκήσει με την ισχύ που διαθέτει.

            Όμως τις πρώτες δύο ή τρεις μέρες υπήρξε επαφή, ανθρώπινη, πολιτική, και μια αισιοδοξία ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, κάτι μπορούμε να αλλάξουμε. Έτσι τριγυρνώντας ανάμεσα στις αυτοοργανούμενες ομάδες χωρίς να το σκεφτώ κάθισα στη θεματική «Πολιτικής» (και αργότερα «Άμεσης Δημοκρατίας»). Μαζί με άγνωστους ανθρώπους αρχίσαμε να αναπτύσσουμε τους προβληματισμούς μας που είχε ο καθένας για το πως θα πρέπει να είναι δομημένη η κοινωνική κατάσταση ώστε όλοι να έχουν λόγο. Εκεί ξεκίνησα να βάζω στο μυαλό μου σε σειρά όλους τους προβληματισμούς και τις γνώσεις που είχα από χρόνια ασταχυολόγητες και σκόρπιες. Κατέθεσα και εγώ, όπως και οι υπόλοιποι την προσωπική ή συλλογική άποψη.

Από την αρχή φάνηκε πόσο δύσκολες είναι οι πραγματικά Δημοκρατικές διαδικασίες και πόσο ανεκπαίδευτοι είμαστε σε αυτές οι περισσότεροι. Η δυσκολία έγκειται στο να έχεις την ευθύνη των λόγων και έργων απέναντι σε ισότιμο ακροατήριο και να θέτεις τον εαυτό σου απέναντι στα κοινά, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να φροντίσεις προσωπικά για τον «εξοστρακισμό σου». Πρέπει να φροντίσεις την αυτοκαθαίρεσή σου ώστε να διασφαλίσεις την συνέχιση της λειτουργίας της Δημοκρατίας και την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Δύσκολο όταν έχεις μεγαλώσει σε έναν πολιτισμό που σου επιβάλει συνεχώς να συγκεντρώνεις ότι μπορείς, πόρους, χρήμα, εξουσία.

Έχοντας σπουδάσει πληροφορική και με το «βίτσιο» της πολυετούς εμπειρίας μου στην «Ανάλυση Συστημάτων» προσέγγισα το πρόβλημα με όρους διαφορετικούς από αυτό που θα αποκαλούσαμε «πολιτικούς» αν και τα συμπεράσματα είναι μάλλον ταυτόσημα.

Μια από τις βασικές αρχές της ανάλυσης ενός συστήματος για μηχανογράφηση και μηχανοργάνωση είναι ότι μπορείς να βελτιώσεις το σύστημα αλλάζοντας απλώς και μόνο τη ροή των πραγμάτων του, π.χ. τη ροή πληροφοριών ή εξουσίας.

Αντιμετώπισα το πρόβλημα της κρίσης ως έλλειψη Δημοκρατίας διότι αφενός αυτό δημιουργήθηκε εν αγνοία των πολιτών, η διόρθωσή του παρέμεινε σε αυτούς που το δημιούργησαν και τα μέτρα λύσεις επιβάλλονται (ακόμη και με ωμή βία) χωρίς να τα εγκρίνουν οι πολίτες. Άρα η λαϊκή βούληση υπάρχει μόνο να χρησιμεύει ως φύλλο συκής που η κεντρική εξουσία καλεί για να κρύψει την παντελή απουσία της.

Τι θα συνέβαινε όμως αν το σύστημα άλλαζε τόσο ώστε να διαμοιράσει, έστω και τυχαία, την εξουσία, το πολιτικό αγαθό, μεταξύ αντιπροσώπων και πολιτών; Πόσο θα άλλαζε αυτό το πολίτευμά μας, την συμμετοχή των πολιτών στην πιο κρίσιμη διαδικασία, την νομοθετική; Πόσο θα έπρεπε να αλλάξουμε εμείς για να συμβεί αυτό;

Στην αρχαία Αθήνα, περίπου στην εποχή του Περικλή, υπήρχαν πεντακόσιες περίπου χιλιάδες στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.  Δούλοι, μέτοικοι, γυναίκες παιδιά και άντρες (όπως ήταν ο διαχωρισμός εκείνη την εποχή). Από αυτούς δικαίωμα, όχι ψήφου αλλά, νομοθεσίας είχαν πενήντα χιλιάδες ήτοι 10%. Με σημερινά νούμερα θα έπρεπε η βουλή των Ελλήνων να έχει ένα εκατομμύριο βουλευτές (και όχι λόγω του διαχωρισμού της κοινωνίας αλλά σαν ενδεικτικό νούμερο για το πολίτευμα που δημιούργησε τον χρυσό αιώνα για την σκέψη του ανθρώπου). Πάντως από τις πενήντα χιλιάδες συνήθως πήγαιναν να νομοθετήσουν και να λάβουν αξιώματα γύρω στις δέκα χιλιάδες, δηλαδή σαν να λέμε σήμερα διακόσες χιλιάδες άνθρωποι.

Δεν ξέρω πόσο έτοιμοι είμαστε να πάμε, όχι στις διακόσες χιλιάδες αλλά στα δέκα εκατομμύρια. Αυτό εδώ το βιβλίο ψηλαφεί τη δυνατότητα της εφικτότητας, που είναι έστω στα σύνορα που έχουν σηκωθεί στο μυαλό μας. Θεωρώ όμως ότι είναι κάποια βήματα προς μια κατεύθυνση που θα απεμπλέξει την ισχύ του κράτους από μια μειοψηφία που είτε το θεωρεί δικό της είτε το έχει παραδώσει σε ξένα συμφέροντα. Περαιτέρω ένα πιο ανοιχτό σύστημα διοίκησης θα εκπαιδεύει τους πολίτες να είναι έτοιμοι και άξιοι για όλα τα αξιώματα και για να κάνουν το επόμενο βήμα. 

Όλα είναι ένα ψέμα

Επίσημη συμμετοχή στο διεθνές φεστιβάλ animation Animfest 2011.

Στις πύλες του Άδη

Με το μυθιστόρημα αυτό σας προσκαλώ σε ένα ταξίδι που θα σας φτάσει «Στις πύλες του Άδη».

Τα δαιδαλώδη μονοπάτια της μυθολογίας στριφογυρίζουν γύρω από την  «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια». Παρακολουθούν τις παραλλαγές των μύθων μέσα στο χώρο και το χρόνο. Ακολουθούν την ηθική εκδοχή των μεγάλων τραγωδών.

Ο Τρωικός πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και καιρό με νίκη των Ελλήνων. Οι ήρωες και οι βασιλιάδες έχουν γυρίσει πια στους θρόνους τους ή εξορίστηκαν για πάντα από αυτούς. Όμως οι αρχαίες κατάρες στους βασιλικούς οίκους των Αχαιών δεν έχουν αρθεί. Βασανισμένοι από τα δεινά τους οι άνθρωποι ψάχνουν την κάθαρση. Οι έρωτες προσπαθούν να βρουν την λύτρωση μέσα από τις ίντριγκες της μοίρας που φέρει ο καθένας.

Ο Οδυσσέας εκπληρώνει το τελευταίο χρέος του απέναντι στον Ποσειδώνα ελπίζοντας σε πλήρη εξιλέωσή του. Αναζητώντας επιβεβαίωση ο ήρωας πηγαίνει στο μαντείο του Δία στη Δωδώνη να πάρει χρησμό. Εκεί γίνεται γνωστό για πρώτη φορά ότι ο δεσμός ζωής μεταξύ θνητών και αθανάτων έχει σπάσει.

Εν τω μεταξύ σε διάφορα βασίλεια της Ελλάδας, οι ήρωες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια νέα νέμεση. Στην Ιταλία ο Διομήδης και οι άντρες του ψάχνουν να δημιουργήσουν μια νέα πατρίδα όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα πλάσμα που μόνο από το Βασίλειο του Άδη φαίνεται να έχει δραπετεύσει. Ο ήρωας ξεκινά να το καταδιώκει μόνο και μόνο για να βρεθεί απέναντι στις ορδές προσφύγων των άλλοτε εχθρών του Τρώων που ψάχνουν καταφύγιο και αυτοί σε νέα μέρη.

Στην Κρήτη, στο παλάτι του ξακουστού Μίνωα ο εγγονός του Ιδομενέας ανακαλύπτει ότι όχι μόνο ο ίδιος και οι άντρες του, ως θνητοί που είναι δεν μπορούν να καταβάλλουν την φρίκη που τους επιτίθεται αλλά ακόμη και πλάσματα άλλων κόσμων που ζουν παγιδευμένα στο δαιδαλώδες παλάτι τελικά θα πέσουν.

Στην Σπάρτη, ο ισχυρός και μόνος πια Μενέλαος πρέπει να προστατέψει το μόνο που αγαπά παθιασμένα στον κόσμο και που με κόπο και αίμα ξανακέρδισε. Η ομορφιά της Ελένης αποδεικνύεται μεγάλη δύναμη και κατάρα ακόμη μια φορά. Η ίδια όμως έχει να ανησυχήσει για την κόρη τους, που την διεκδίκησε και την κέρδισε με πυγμή ο πιο σκληρός βασιλιάς της Ελλάδας, ο γιος του ημίθεου Αχιλλέα, του δυνατότερου όλων των ηρώων.

Ο Νεοπτόλεμος, επονομαζόμενος και Πύρρος, βασιλιάς των άγριων Μολοσσών της Ηπείρου είναι ο μονάρχης που ελέγχει το νεκρομαντείο του Αχέροντα. Εκεί που εδράζεται μια πύλη επικοινωνίας με τον Άδη. Όμως δεν είναι διατεθειμένος να βοηθήσει κανέναν από αυτούς που του θυμίζουν ότι για πάντα θα ζει στη σκιά του ένδοξου πατέρα του. Ζει μέσα στην μοναξιά δύο γυναικών που έχουν αγαπήσει για πάντα άλλους άνδρες.

Κάθε ζωή γίνεται ένας νέος κόμπος στον πανάρχαιο ιστό που με τα βρόχια του ενώνει όλους τους θρόνους. Στο κέντρο του όμως φωλιάζει πια ένα μεταφυσικό μυστήριο, κάτι που δεν φαίνεται να ανήκει στον κόσμο των θνητών. Το παρελθόν επιστρέφει και επιτάσσει νέες πράξεις εκδίκησης να προστεθούν στα παλιά ανομήματα. Η ανάγκη για  λύτρωση θα φέρει τους παλιούς ήρωες να βρεθούν μαζί, αντιμέτωποι με αυτό που τους στοιχειώνει.

Ο Αναγνώστης θα ανακαλύψει πολλούς μύθους και εκδοχές αυτών που δεν συμπεριλαμβάνονται στα  έπη αλλά περιστρέφονται γύρω από αυτά. Με μια σύγχρονη νόρμα το φανταστικό ενώνεται με τη μυθολογία σε έναν γρίφο τόσο δυνατό που ακόμη και το πολύτροπο μυαλό του Οδυσσέα δεν μπορεί να λύσει. 

Kill the king of the iron throne

Kill the king, Game of Thrones edition.
I do not own the rights for the videos nor the music used for this video clip.
I made a video editing from HBO's and G.R.R. Martin's Game of thrones exceptional TV production
using the Rainbow's (great DIO's era) Kill the king song from the Long Live Rock'n'Rosll LP
for recreational and educational reasons.

ATTENTION! Spoiler Alert

From a fan to other fans, thanks for watching.
Enjoy.

Polykarpos

COBOL programmers are COOL

COBOL was designed in 1959, by CODASYL and was partly based on previous programming language design work by Grace Hopper, commonly referred to as "the (grand)mother of COBOL".^[8][9][10] It was created as part of a US Department of Defense effort to create a portable programming language for data processing. Intended as a stopgap, the Department of Defense promptly forced computer manufacturers to provide it, resulting in its widespread adoption.^[11] It was standardized in 1968 and has since been revised four times. Expansions include support for structured and object-oriented programming. The current standard is ISO/IEC 1989:2014.^[12]

source: wikipedia

another one bytes the dust