Χρόνος
Όξινη βροχή που σκουριάζει τις ψυχές
Πρόσωπα χλωμά,
μάτια άδεια που κοιτάνε τη δουλειά τους,
κεφάλια σκυφτά,
μέση σκεβρωμένη κουβαλάει τη δουλεία
Ευτυχισμένος να χεις αφέντη
Σιγουριά και ασφάλεια
Παραπαίδι του χρόνου που σε καταπίνει
Σε χωνεύει στη λήθη της πραγματικότητας
Στόματα ορθάνοιχτα κραυγάζουν τη σιωπή της υποταγής
Και γυρίζει η ζωή
ξανά και ξανά στο ίδιο μέρος
σε αιώνια σύμπαντα
σε άμετρες ζωές
χωρίς χρόνο να ζήσεις
για πάντα θα πεθαίνεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου