*1997
Στην τελευταία μοτοσυκλέτα που την έχω τρία χρόνια δεν είχα βάλει χέρι λόγω Injection κυρίως. Έπρεπε να βάλω όμως γιατί έπρεπε να κάνω βελτιώσεις και επισκευές που μπορώ να κάνω.
Τρελαίνομαι με τα μαστορέματα. Με ξεκουράζει νοητικά και ευχαριστιέμαι ακόμα και αν γίνονται τα χέρια μου μαύρα από το λάδι και τη συνολική βρωμιά της μηχανής. Πάμε λοιπόν.
Είχε σπάσει η ντίζα της σέλας από την πάνω μεριά. Έσπασε αφού τελείωσα μια εργασία με τα νέα φλας που λέω παρακάτω. Κλείνοντας τη σέλα άκουσα έναν περίεργο θόρυβο. Επιβεβαίωσα τη ζημιά. Ήταν η ώρα της.
Μετά από πολύ προσπάθεια κατάφερα να την ανοίξω φτιάχνοντας έναν γάντζο με μακρύ λαιμό από ένα χταπόδι. Ήμουν τυχερός γιατί όταν έκλεισα τη σέλα πριν πάσει την κούμπωσα λάθοςκαι μπροστά έμεινε ανοιχτή. Έτσι μπορούσα να βγάλω το πλαϊνό καπάκι και να σηκώσω λίγο τη σέλα για να το πετύχω. Την άλλαξα πάντως και γράσαρα τα κινούμενα μέρη.
Τοποθέτησα και ένα σύστημα Scottoiler (το φτηνό το VSYSTEM) για αυτολίπανση. Έπρεπε να σηκώσω το ντεπόζιτο για την τοποθέτηση, για να χρησιμοποιώ το vacuum που δημιουργεί το σύστημα τροφοδότησης καυσίμου για να δουλεύει η λίπανση. Ευτυχώς που το έκανα γιατί βρήκα σκισμένο το ένα σωληνάκι που στέλνει από το ντεπόζιτο βενζίνη στο Injection. Το έφτιαξα. Ήταν εύκολο, και έβαλα και στα δύο φίλτρα βενζίνης. Και αναρωτιώμουν για την απόδοσή της μοτοσυκλέτας τελευταία.
Συνέχισα ακάθεκτος στα Σαββατοκύριακα.
Η επιμήκυνση στο κάτω μέρος που πιάνει στα μαρσπιέ, σχεδιασμός του φίλου μοτοσυκλετιστή Ξενοφώντα Μπούλαρη. Κόψιμο του σωλήνα της βάσης και ένωση με ένα σωλήνα που ώστε η εξωτερικη διάμετρος των σωλήνων που έκοψα να είναι σχεδόν ίση με την εσωτερική διάμετρο του. Οι δύο άκρες της βάσης μπαίνουν μέσα στο σωλήνα και συγκολλούνται με ARGON. Η μετατροπή έγινε έγινε στον Μιχάλη "Σιδηρουργικές εργασίες". Είναι στο Μοναστηράκι, ανεβαίνοντας από Ασωμάτων την Ερμού προς πλατεία Μοναστηρακίου το πρώτο στενό αριστερά, στο τέλος του δρόμου στο δεξί χέρι. Μιχάλης και ο γιος του με ΜΤ Μαρίνος. Καλοί μάστορες και εξυπηρετικοί. Τους συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Προσαρμόστηκαν νέα φλας πάνω στις πλαϊνές βάσεις που είναι πιο έξω από την βαλίτσα. Χρησιμοποίησα καλώδια με προστασία σιλικόνης (αντέχει 180-220) βαθμούς και το έβαλα σε κάλτσα θερμοπροστασίας που αντέχει παραπάνω. Το πέρασα πολύ τακτοποιημένα και ένωσα τα καλώδια. Τα παλιά φλας τα άφησα πάνω στην πινακίδα . Τα συνέδεσα με την καλωδίωση εκεί που στέλνει ρεύμα όταν να ανάβουν τα πίσω φρένα. Έτσι θα με βλέπουν όταν πατάω φρένο καλύτερα.
Τέλος έβαλα και ανατομική σέλα στον ΜοτοΟΚ στην Καλλιρόης.
Όπως έχω πει σε άλλη ανάρτηση, πρώτα μελετάω πολύ καλά και σχεδιάζω όσο μπορώ καλλίτερα ότι έχω να κάνω. Μετά μαζεύω τα υλικά. Ελέγχω τι εργαλεία χρειάζομαι και τα μαζεύω να τα έχω μαζί μου σε ένα κουτί που το μεταφέρω όπου το χρειάζομαι και όταν το χρειάζομαι για τη συγκεκριμένη δουλειά. Μόνο τότε ξεκινάω τη δουλειά. Και αυτή ήταν εξαιρετικά εντατική εργασία, με πολύ προσοχή και αργά βήματα. Με πήρε 3-4 Σαββατοκύριακα από 3-4 ώρες την φορά αλλά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήλπιζα.
Την Ελλάδα την έχω γυρίσει αρκετά με τη σύζυγό μου, και θα συνεχίσω, φορτωμένος έως πάνω. Τώρα είμαι έτοιμος για ταξίδι και στο εξωτερικό.
Motorcycles are my passion. The feeling of controlling the ride with your whole body, the way it accelerates and leans into turns, has thrilled me for 35 years.
My most recent bike is the famous—and deservedly so—YAMAHA FAZER S2 2008. An amazing motorcycle. Perfect for city riding, but especially for trips on highways and country roads. I’ve taken it on several rides, like in Mani and Halkidiki.
Back in the day, when I had a
KAWASAKI Eliminator 600
(and before that, the 400), I learned how to work on my bike
myself—mechanically, electrically, even adjusting valves.
With my current bike, which I’ve had for three years, I hadn’t
touched much of it, mainly because of the fuel injection system.
But I had to eventually—there were upgrades and repairs I could
and wanted to do.
I absolutely love tinkering. It relaxes me mentally, and I enjoy it even when my hands turn black with oil and the bike’s grime. So, let’s get to it.
The seat cable had broken from the top end. It happened right after I finished installing new turn signals (as I’ll describe below). When I closed the seat, I heard a strange noise. I checked and confirmed the damage—it was its time to go.
After a lot of effort, I managed to open it by making a long-neck hook out of a bungee cord. I was lucky because when I last closed the seat, I hadn’t latched it properly—so the front part stayed slightly open. That let me remove the side cover and lift the seat just enough to reach it. I replaced the cable and greased all the moving parts.
*the lubricant flows from under the seat to the rear gear
I also installed a Scottoiler system (the inexpensive VSYSTEM) for automatic chain lubrication. I had to lift the fuel tank to install it, since it uses the vacuum fuel to operate.
Luckily, I did—because I discovered a torn hose that carries fuel from the tank to the injection system. I fixed it easily and replaced both fuel filters. No wonder I’d been wondering about the bike’s performance lately.
I kept going relentlessly over several weekends.
I fitted mounts for side panniers. Some modification was needed because I had ordered them from Thessaloniki for Athens, and I couldn’t quite tell the differences from the photos. Thankfully I did, because otherwise, I wouldn’t have bought them—and they’re not easy to find.
The lower extension that attaches to the footrests was designed by fellow rider Xenophon Boulari. We cut the base tube and joined it with another tube so that the outer diameter of the original tubes matched the inner diameter of the connecting one. The two ends of the mount slide into the connector and are argon-welded. The modification was done by Michalis, “Ironworks”, in Monastiraki—coming up Ermou from Asomaton toward Monastiraki Square, take the first left, and it’s at the end on the right-hand side. Michalis and his son Marinos (with his MT) are skilled and very helpful. Highly recommended.
I mounted new turn signals on the pannier brackets, farther out than the cases. I used silicone-protected wiring (resistant to 180–220°C) and sleeved it in heat-protective tubing for even greater resistance. I routed everything neatly and connected the wires. I left the old turn signals on the license plate and wired them to the brake light circuit, so they light up when braking—making me more visible.
Finally, I fitted an anatomical seat at MotoOK on Kallirois Street.
As I’ve mentioned in
another post, I always start by studying and planning every job thoroughly.
Then I gather the materials, check which tools I’ll need, and pack
them all in a box that I can take wherever and whenever I need for
that specific task. Only then do I start working.
And this project was intense—done with care and slow, deliberate
steps. It took me
3–4 weekends,
3–4 hours each time, but the result was exactly what I had hoped for.
I’ve traveled all over Greece with my wife, and we will continue to do so, fully loaded to the brim. Now I’m ready for a trip abroad.
